* * * ( i poniosły mnie...

I poniosły mnie słowa
Jak spłoszone konie
I pogalopowały one w przestrzeń
Spienione całe od treści
Z rozwianymi grzywami
Które wiatr zaplata w warkocze
Te słowa - wszystkie natchnione !!!
Z pisanych czasem w młodzieńczym porywie
Moich wierszy

I poniosły mnie słowa
W krainę przedświtów
W której słońce nigdy nie wschodzi
Poniosły tylko po to
Aby sobą roztrącić świat w mroku spowity
I aby za sprawą czarów chyba
Słońce jutrzenką wesołą jednak tam wzeszło
Słońce namalowane słowem
Słowem które niosło mnie z sobą przez kraj odległy
Z sobą - jak ten spłoszony rumak
Na grzbiecie którego w przestrzeń
Wybiegły moje wiersze


Robert Kruk, 02.06.2006r.

autor

Robert Kruk

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-08 07:01:27

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie