Achilles

1.
Przychodzisz do domu i cztery ściany badasz,
gdy wieczór światło zmiecie do snu się pokładasz,
koło pracy i spania toczy cię przez życie,
wyrwać chciałbyś się ku czemuś co odległe.

2.
Odczuwasz pustkę, jak gdyby każdy dzień zabierał część ciebie,
poświęcić musisz siebie by móc dalej żyć.
Chciałbyś poczuć świeżość, mroźne tchnienie nowości,
co orzeźwia i rozbudza pragnienia.

3.
Chciałbyś uciec daleko gdzie nikt cię nie znajdzie,
gdzie nikomu nawet ochota szukać cię nie najdzie
i tam od wschodu do momentu gdy słońce zajdzie,
żyć pełnią życia na czerstwej chleba pajdzie.

4.
Tego pragnę, tego pożądam skrycie,
bo nawet gdyby przyszło mi tam stracić życie,
jak Achilles decyzję podejmę, bo gdzie nie pójdziemy,
wszyscy koniec końców i tak w piachu legniemy.

5.
Czy trwoga mnie toczy o życie moje?
Czy myślę trzeźwo, czy marzenia roję,
życia mi nie szkoda - nie było nikogo,
(a osób przecież przewinęło się mnogo)
dla kogo żyć chciałbym bardziej
niż dla siebie samego.

6.
I tu ironia koło zatacza,
pełnię swą roztacza,
pusty śmiech bierze,
co żniwo zbierze,
w cynizmie i pustce, i obojętności,
na to gdzie i kiedy złożę moje kości.

autor

3140

Napisany: 2008-09-13 Dodano: 2016-01-13 01:50:59

Ten wiersz przeczytano 1257 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie