Andrzejki

Andrzeju, Andrzeju! Nie rób smutnej miny
Wszakże dziś od rana twoje imieniny.
Przybędziemy tłumnie, by życzenia składać
Za co ty nam będziesz przyszłość przepowiadać.

To nic, że na dworze wieje wiatr i śnieży
Za to słońce świeci w serduszkach młodzieży.
Dziewczyny już poszły kreacje szykować,
Żeby na zabawie chłopców oczarować.

Panowie ukradkiem w lustro spoglądają
I tężyznę fizyczną w sobie podziwiają.
Głowami targają dziwne niepokoje.
Serca się gotują na nowe podboje.

Amor już w lubczyku moczy ostre groty
Oj, będzie miał wieczorem wiele do roboty.
Zagrzej nam Andrzeju wosku pełen dzbanek
I wywróż dziewczynie skąd przyjdzie kochanek.

Przypatrz się uważnie, gdy się wosk rozleje
I daj nam na przyszłość promienne nadzieje.
Niech zimowy wieczór tańczy z nami żywo
Ty nam do szklaneczek lej złociste piwo.

autor

Barbara Ponikarczyk

Napisany: 2007-11-30 Dodano: 2007-11-30 13:17:53

Ten wiersz przeczytano 972 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie