anieli stróże

mamusi, tacie,babci...

gdybym mogła wszystko co złe spaliłabym na stosie podpalanym moim słomianym zapałem tego co za mało ważne lub za trudne by choćby mało częścią siebie chcieć

pragnąc od nowa wciąż goręcej...

gdybym tylko znalazła w sobie siłę rzuciłabym wam świat do stóp tych co zawsze stoją koło moich gotowe do biegu na wyspę nieobliczalności moich własnych

przynależących tak trwale...

gdybym potrafiła nie zaznawałabym tych czarnych chmur na myśli i w sercu co wkradają się ukradkiem i próbują z ziemią zrównać to co tak dla nas ważne

tak mocno przychodzą...

teraz siłę wielką mam by podziękować
najciszej jak mogę nie podnosząc ani na chwilę zbędnej fali głosu co by najskromniej we świecie oddać hołd najwspanialszym


tak bardzo was kocham...

i tobie martusiu...

autor

Jestem_w_zeberkę

Napisany: 2006-01-03 Dodano: 2006-03-01 00:19:20

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie