Aniołek

Pewnien zabłąkany Aniołek nie wie co ma zrobić ze swoim
życiem..
Nic mu nie wychodzi.. wszystkiego się boi.
Jego dusza krzyczy z bólu, a serce wciąż płacze.
Chce uciec daleko lecz nie ma gdzie.
Chce zapomnieć o problemach i łzach pragnie żyć w
snach..
Nie chce już cierpieć z powodu miłości, która tak
strasznie boli i serce niepokoi...
Chce zapomnieć o smutku i łzach by moc znowu się
śmiać.
Nienawidzi świata i wszystkich ludzi.
Wie, że może liczyć tylko na siebie, że nie ma
nikogo...
Aniołek sam idzie własną drogą..
Czasami rozmawia z żyletką, która głaska Go po ręce, aż
poleci krew..
Tylko ona przynosi mu ukojenie i powoduje, że choć
przez chwile na jego twarzy gości uśmiech a na sercu
jest lżej...
Tęskni za dawnymi czasami i żyje tylko wspomnienami.
Nic się już dla Niego nie liczy.
Pewnego dnia odleci daleko i nic Go już nie zatrzyma..
Poleci wysoko.. poleci do gwiazd i z gory będzie
oglądał ten okrutny świat.
Już teraz liczy dni do śmierci swej...
Wie, że bardzo tego chce.. lecz ma nadzieję, że coś
jeszcze zdarzy się... że będzie dobrze, że uśmiech na
zawsze zagości na jego twarzy...
Nadzieji ma coraz mniej.. coraz bardziej cierpi,
płacze..
Drogi Aniołku.. Aniołku dlaczego musisz być akurat mną
?

autor

Esma

Napisany: 2005-12-20 Dodano: 2006-09-14 13:16:42

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie