Arlekin

Słyszę jak krople deszczu
uderzają delikatnie w samotność
małego arlekina,

Chciał wystąpić dzisiaj
w wielkiej operowej sali,
gdy jednak stanął na scenie
opera okazała się pusta,

Cisza mieszała się z dźwiękiem,
powolnym i ciężkim
odgłosem zbolałego serca,

W zaułkach czasu
zgubił się mały arlekin,
on całkowicie zniknął,
jego już tu nie ma,

Niewidzialne ręce
układają go do snu,
na długą, daleką drogę,
koniec będzie dla niego początkiem
na zawsze.

Kwiecień 1999

autor

Diogenes

Dodano: 2009-02-09 20:24:08

Ten wiersz przeczytano 1215 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie