Babki z piasku

Splątany sznurem zwątpienia
z supłami melancholii których nie można odplątać,
na nowo uczę się wiązać sznurowadła.
Wybiegam na plac zabaw dziecięcych fantazji.
Fajnie byłoby raz jeszcze pogrzebać łopatką w piaskownicy dobrych wspomnień.
Szkoda tylko, że dzisiaj to już tylko psy tam zaglądają za potrzebą.

Gdzie podział się świat który zapamiętałem
w którym ludzie oprócz pracy i Internetu
mieli jeszcze czas na coś więcej.
Zmieszany zawracam wzdychając.
Mojej piaskownicy nie znalazłem.
Na babki z piasku za stary już jestem najwyraźniej, więc za przeszłością się nie oglądam,
może ona oglądnie się za mną?

T.J.

autor

TomekJ82

Napisany: 2011-01-26 Dodano: 2011-01-27 00:14:52

Ten wiersz przeczytano 1247 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie