banalna bzdurka

właśnie ta banalność najbardziej człowieka boli... mam
tak samo, trafienie w sedno

Dobrze, że to tylko bzdurka, a jakby coś nie tak, to
wiadomo, że to minie :)

Życie mamy tylko jedno, niepowtarzalne, niebanalne...
myśli można zmieniać... są ich na szczęście miliony.
Spróbować warto:)

a tu dalej trzeba żyć...

ja jak poniwiec -nos do góry myśl pozytywnie ,każdy z
nas miał taką fazę ,,umarcia za życia" -przychodzi
odchodzi ,myól pozytywnie-zwal to na,,osłabienie
wiosenne;)" pozdrawiam serdecznie.

Nie wiem, co złego się pod tym kryje. Głowa do góry,
serce ożyje!

no właśnie ...często zycie staje sie banalne...nic nie
znaczące....ale nadchodzi dzień zapala sie czerwona
lampka i zaczynamy doceniać posiadane....pozdrawiam...

Bardzo ciekawie ujęłaś stan zniechęcenia i śmierci,
ale coraz częściej będą towarzyszyć nam takie
stany...powodzenia

Tytuł zwolnił mnie z komentarza. Następny wiersz
wystaw pod szyldem Ble ble ble o niczym.

"...zgubiłam gdzieś życia sens..."....hmm...
trzeba czasami " umieć zgubić się i odnaleźć..."/ P.
Coelho /

Dokad cialo zyje to wszystko jest mozliwe i uda sie
serce przywrocic do zycia...pozdrawiam

No tak, czasami chandra dopada, dobrze, że tylko
czasami, a serce, może ożyje, zawsze to wielka
niewiadoma:)

...życia sens się odnajdzie i znowu pięknie będą
kwitnąć majowe bzy i kasztany,tylko...dobrze popatrz
wokół siebie i
pomyśl jak dobrze jest ...żyć bez względu na wszystkie
trudności....

od jakiegoś czasu tak czuje, dobry wiersz...

czasami własnie tak się czujemy... jedną nogą w
grobie...