Będę tak czynił

Wobec nabrzmiałej,
jadem złości.
Będę jak zawsze,
bez litości.

Będę ją zwalczał,
każdym słowem.
Może pomniejszę,
o połowę.

Może na całość,
cel się wrazi.
Chyba nikogo,
nie obrazi.

Wobec nadętej,
pustej gładzi.
Muszę swój rozum,
w gniazdo wsadzić.

Aby ułożyć,
cięte cele.
Może to dużo,
też nie wiele.

Ale rzecz ważna,
w cel się wrazi.
Nikogo także,
nie obrazi.

Wobec obłudnej,
głupiej treści.
Muszę dobroci,
chwile zmieścić.

Będę tak czynił,
wciąż, bez końca.
Może ktoś ujrzy,
światło słońca.

autor

Grand

Napisany: 2017-10-03 Dodano: 2017-10-04 05:20:04

Ten wiersz przeczytano 369 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie