beznamiętne

jesteś

po drugiej stronie
czuję twój puls
i dłonie
przechodzące przez
nieświadomy niczego kamień

ja tu,
ty tam,
z poduszką pod ręką
latarką stwarzającą
kolejny dzień
udręką
wpatrzona w księżyc

o, ironio nocy!

w Tobie wszystko wydaje
się lepsze
nawet najbrzydsza twarz
staje się pięknem
beznamiętnie
w wyobrażeniach ciemności
łzy...
spłyną rankiem
wraz z kroplami rosy
na więdnących liściach
gdy pójdziesz dalej,
i nie będzie po nas
żadnego śladu

ale to
martwa natura kamienia
przekazuje nas samym sobie,

my sami
mówić o uczuciach nie potrafimy

autor

szaremajtasy

Napisany: 2008-01-21 Dodano: 2008-01-21 17:35:56

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie