Birkenau

Z kominów dym się unosi,
To oni rzędami do nieba idą.
Co chwilę pociąg przywozi ludzi,
Jak zwierzęta - w bydlęcych wagonach.
Stoją na rampie, nadzy,
Odarci z człowieczeństwa, z godności, szacunku…
Tam nie ma nazwisk, imion.
Przydzielają ci numerki.
Stoją i drżą ze strachu, niepewni swego losu.
Dla nich to nie ludzie,
Tylko przedmioty.
Zabierają wszystko,
Zostaje nowy, obozowy świat.
Ślepa walka o przetrwanie,
Zwierzęcy instynkt, byleby przeżyć.
Szara codzienność,
Setki trupów, niemowlęta, starcy, kaleki…
Niepotrzebni – do gazu.
Reszta do pracy – na jednej kromce chleba.
Zabita wrażliwość,
Zdeptana nadzieja.
Wspomnienie nie do wymazania.
„Ludzie ludziom zgotowali ten los”.

autor

zoe

Dodano: 2005-01-28 09:07:36

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie