Błogie oddalenia

pochylone łany zbóż
drgające w agonii ciało
patrząc na chmury odkrywa się zasadę życia

nerwica zastępuje nerwicę
wszystko pokrywa noc
zagęszcza się mgła, mnożą się chaszcze
zapuszczony ogród
przykryte łany zbóż
narosłe w snach oddalenia od niepokoju
świadomości lęku, wszelkie ludzkie typy
egoiści optymiści pesymiści altruiści
sadyści masochiści
ci co się cieszą z cudzego nieszczęścia
i ci, co współczują i się cieszą z cudzej radości

wegetacja pod kocem, śniegiem
męcząca krzątanina
wegetacja pd przykryciem z puchu, liści i mchu
padającej z nieba substancji
o zapachu i smaku oraz muzyce
pierwszych nachalnych niezapominajek
(mechanicznych niezapominajek)
coś się skrada, to obecność ducha
(popychających) popychająca do wzięcia w dłonie liny
i w marszu przez piekło (w patrzeniu) patrzenia
w swoje kruche obietnice dłoń odbicie
zakończenia całej sprawy

ciągłe przebudzenia ze starych do nowych snów
męcząca krzątanina
byle nie pobrudzić sobie sumionka
już wiem, że człowiek to także sprawy serca
bardzo to poważnie traktuję..
ale, ale to za mało by..
kiedy zakaszę rękawy by oczyścić ogród -
lecz oczyścić brzmi wstrętnie..
kiedy będę szedł, biegł, jadł, spał, pracował,
uczył się normalnie, nie tymczasowo
przerażenie jest namacalne (to moje ciało)
pułapka ciszy norki snu samotności ucieczki
zadziwienia radości złudnej mocy

niesprawdzonej w żadnym życiu
wyśnionej ze skurczu tkanek gotowych walczyć o tlen
i z mocy ptaka gotowego rozbić sobie głowę o pręty klatki
i z mocy gorączkowo walczącego o swobodę skrępowanego tygrysa
człowieka delfina pierwotniaka, ryby na haczyku
której się raz oddaje, a raz zabiera żyłkę

winę za najgorsze na świecie sprawy ponosi nie tylko
zło i brutalność, lecz prawie zawsze słabość..

autor

Belamonte

Dodano: 2009-09-08 20:31:27

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie