bossa nova ogórkowa

A mnie się wydawało, że określenie "mocy" octu
powiedzonkiem -ocet siedmiu złodziei- jest dosyć
popularne.
Jacku, dziękuję za załączenie legendy.
Wszystkim gościom dziękuję za życzliwe słowa.

jak MC, i fajny tytuł:)

Super pomysł i wykonanie, i z ciekawostką historyczną
zgrabnie wplecioną w treść. Pozdrawiam

Fajny :)

Dołączam do osób, którym wiersz się podoba. Dzięki
niemu i Jackowi dowiedziałam czegoś nowego. Miłego
wieczoru.

W tych sloikach do ogórków słonych łez :) fajny
wiersz! Pozdrawiam

Bardzo fajny wiersz,a ostatni wers
ładnie nawiązuje do M.Rodowicz.
Serdeczności przesyłam:)

Ale fajny wiersz!
Bardzo mi sie podoba smuteczek wtopiony w te słoiki.
:)

Nie znałem tej historii o złodziejach i
occie.Dobrze,że Jacek wyłuszczył co i jak,bo mogę
ocenić na +++
Pozdrawiam Ewula.

W wierszu nutka smutku podana w zalewie octowej
..dobrze smakuje

Też chcę takiego octu.Jak go zrobić..Fajny
wiersz.Dziękuję Jacku Z za opowieść.Pozdrawiam.

Ewiann, dzięki tobie i Jackowi dowiedziałam się
ciekawych rzeczy, bo zaraz pobiegłam na
przeglądarkę:))
A wierszyk napisany melodyjnie, rytmicznie, niczym
stara szanta:))

Super tekst!

Świetny wiersz:)

"Dawno temu, w czasach, gdy na świecie panowała Śmierć
i Nędza, siedmiu śmiałków zadrwiło sobie z
Przeznaczenia. Żyli, chociaż powinni  umrzeć, byli
zdrowi, na przekór zarazie. Zapamiętano ich jako
złodziei.  Było ich siedmiu, a może czterech. Żyli w
Anglii, a może w południowej Francji – nikt już teraz
nie pamięta. Zapamiętano jednak  eliksir, który
skutecznie chronił ich przed dżumą, największym
zabójcą w historii cywilizacji. I chociaż ile wersji
legendy, tyle na eliksir przepisów, to jedno jest
niezmienne we wszystkich relacjach: rolę główną w tej
historii odgrywa ocet. Sławnym eliksirem jest Ocet
Siedmiu Złodziei."

Jest nawet dokładny przepis na powyższą miksturę, a
Twój wiersz świetny!

Na zdrowie:)))))