Brak premii

Dziwna mentalność nami rządzi,
Że ulegamy zwykłej chemii.
Każdemu zdarza się pobłądzić,
Lecz, po co straszyć brakiem premii.

Człowiek to przecież nie maszyna,
Stąpa bliziutko matki ziemi.
Wie, kiedy jego była wina,
Po co więc straszyć brakiem premii.

Świadomie błędu nikt nie robi,
Tak postępują ludzie ciemni.
Krzykiem psychikę można dobić,
Lecz, po co straszyć brakiem premii.

Ten, kto się mieni ideałem,
Wzniesionym głosem biel zaciemni.
Sam ma zdolności równie małe,
Po co więc straszyć brakiem premii.

Człowiek czasami lubi marzyć,
Odczuwa ból, zatraca w pędzie.
Wszystko się wówczas może zdarzyć,
Lecz, po co straszyć… tak już będzie…

autor

Grand

Napisany: 2015-06-29 Dodano: 2015-07-01 00:01:54

Ten wiersz przeczytano 1366 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie