O brzimie
Człowieku zmynczony,
siednij se tu przi mie,
z jegeł sebleczonym,
starym, biydnym brzimie.
Jak dycko przed zimom
jegły mi opadły,
i choćby pierzina
na trowa se siadły.
Korzynie ochroniom,
jak zima przeminie,
brzim zaś bydzie wonioł
zielony, w dolinie...
brzim - modrzew jegły - igły
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.