CHWILA NA MELANCHOLIĘ

Bardzo obrazowo, nastrojowo, wyjątkowo i lirycznie.
Można się zaczytać. Piękny kawałek poezji.

Po niedosycie pierwszego czytania, powróciłem do
uważnego. W drugiej zwrotce jest drobny problem z
wersem:"rozkwitłą różą w dłoni,..."bo sąsiedztwo
zakatarzona...skostniała rodzi pocieszne skojarzenia.
Dodanie "z" na początku chyba brzmi lepiej. Spodobało
mi się logiczne budowanie nastroju.

Różne uczucia pukają do serca, gdy te smutne najlepiej
zasnąć :)

Jesien to własciwa pora na melancholie i romantyczne
spacery...zakonczenie z nadzieja oczekiwania na
wiosne...

niezwykle obrazowy i pełen dźwięków tekst. czytam -
widzę, słyszę i czuję się jak na ekskluzywnym seansie.
rzadki to ptak. móc spojrzeć na swe życie w
technikolorze - cud to nad cudy, ale bilety
melancholią zwane za drogie bywają. "Lata, myśli
(chyba l.mn.?) uschły, zsiwiały loki:/za szybą źrenic
w darni już pąki" - wyrazy uznania+) pozdrawiam

Burass(ku) chętnie odpowiadam: słowniki definiując
melancholię określają ją wręcz depresyjnie, zgoła
samobójczo. Cóż, mam inne zdanie: kiedy ktoś odchodzi
smucimy się, kiedy dostrzegamy pierwsze przebarwienia
liści, wpadamy w jej objęcia (nie wszyscy); przypomina
nam nie tylko o przemijaniu, ale przegapionych w życiu
szansach, wygasłych miłościach, niespełnionych
pragnieniach - cała paleta odcieni tego samego koloru,
który symbolizuje bezradność wobec faktu: czasu nie
cofniemy, błędów nie naprawimy, nie będziemy znów
młodzi. Ale, jest zbawienna, bo godząc się z
porządkiem tego świata, uznając go, nie próbujemy z
tym walczyć, stwierdzamy tylko oczywistość, smutną,
ale nieuniknioną i niezmienną. Staje się więc
lekarstwem, gorzkim, ale oczyszcza - wracam do
wiersza: wygładza rów blizny fal melancholią, tej w
sercu, stając się balsamem czegoś, co kiedyś od niej
jeszcze boleśniejszym. Trudno jednak każdą przenośnię
wiersza tłumaczyć, myśl chadza zawiłymi ścieżkami.
Uważam też, że rym aa w tym przypadku nie powinien
razić, bowiem pozostałe rozkładam w innym układzie
łagodząc ten jeden, zbyt wprost, (jest jednak
logicznym następstwem tego fragmentu). Dzięki Ci za
konkretny komentarz (o takie przecież chodzi) i równie
ciepło pozdrawiam.

Piekny wiersz.Swietnie sie go czyta

Dziękuję za chwilę melancholii

Pięknie ujęty temat.Miło poczytać takie wersy.

jesień to ta pora roku która wprowadza nas w nastrój
przemyśleń i wspomnień -jest smutna a zarazem piękna
jak wiersz Twój -pozdrawiam

Bardzo dobry kawałek poezji pozdrawiam :)

Trudno uwierzyć, ale i mnie czasem dopada melancholia
- zwłaszcza jesienią...

Ładnie napisałeś.Biorąc w języku potocznym znaczenie
"melancholia"(zasmucenie, stan lekkiego
przygnębienia.)"wygładź rów blizny fal
melancholią"..Nie pojmuję tego.Czy "wiosny
"..."sosny"to zamierzone? Nie czepiam się tylko
zastanawiam Poeto.Ciepło pozdrawiam+

Wiersz ma niesamowity klimat, treść przebogata,
dramatycznie dąży do wzruszającej puenty. Po prostu
świetny, pozdr.

po twoim wiersz tylko .................BRAWO