Chwila postoju

Świat pędzi do przodu,
Ja... się w miejscu zatrzymalem
Z pędzących dozłudzeń istot,
przykładu nie brałem
Stoję i patrzę na szybkość rozwoju...
zgubę
Właśnie tak Bóg nas wystawił na prubę
Człowiek chce bóstwu dorównać
mieć władze, pieniądze
Z błotem drugiego mieszając,
zaspokajać tylko swoje rządze
Nie ma już litości, współczucia nawet
chęci pomocy
NIe obchodzi nikogo biedak głodny,
niemający gdzie spędzić nocy
Ziemia umiera, plagi, choroby...
natura się buntuje
Homo sapiens... rozumna istota
lecz wszystko wkoło rujnuje
Wszelkie wartości, ideały, uczucia
odeszły w tym pędzie
Ja stoję patrzę... i żyje ,
z nadzieją, że kiedyś lepiej będzie

...

autor

qzmer

Napisany: 2005-12-16 Dodano: 2005-12-16 23:58:11

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie