Cisza

stoję na przejściu
samochody jeżdżą
lecz wbrew pozorom jest strasznie cicho
nie ma życia na chodnikach
ludzie zostali w domu
kot pałęta się po parku

idę sama
zaglądam do pustej restauracji
idę dalej chcę się zatrzymać lecz stopy mi nie pozwalają
chcę zadzwonić ale nie mogę
serce kocha
rozum nie
głos krzyczy biegnij

biegnę szybko
upadam delikatnie
wszędzie cisza
ciche ptaki cichy wiatr
idzie człowiek
krzycz wołam ale
on nie słyszy mnie
przechodzi obok on nie widzi
tylko mnie

stoję tu jestem
ale jednocześnie mnie nie ma

idę drogą
nagle widzę siebie
czemu leżę na środku chodnika
czemu nade mną stoją ludzie
podchodzę i widzę prawdę
jestem martwa
to znaczy mnie nie ma

przepraszam skarbie że Cię tak zraniłam
chcę być przy Tobie ale nie mogę
przepraszam

przepraszam

autor

Dominika Rataj

Napisany: 2014-02-07 Dodano: 2014-02-07 17:43:45

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie