Cykl fatalny

Już od dziecka myślimy o życia pięknym sposobie,
galop w siodle, galop wierzchem - skutki dość ubogie.
Patrzymy by nie zgubić sensu naszego istnienia,
zmęczywszy się unikamy blasku, by skosztować cienia.

Wierząc w Boga czujemy się jak na wieży z zapałek
chcąc w młodości wykorzystać życie całe,
wciąż grzeszymy prosząc "oddal śmierć Panie!",
obiecawszy, że życie jutro już ulegnie zmianie.

Toczy się ten cykl fatalny, że po karnawale
jest opamiętanie, spowiedź, wielkopostne żale,
ale wnet nadchodzi letniego czar pijaństwa
i znów w jesiennym smutku wyczekujesz życia krańca.

autor

hiperbolizacja

Napisany: 2008-10-19 Dodano: 2008-10-21 20:36:03

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie