" Cywilizacja Śmierci " (proza)
Gdy umysł chorował, dusza sama wypychała słowa na powierzchnię...
Jak teraz odnaleźć sens życia? Jak siebie odnaleźć...Wszyscy wiemy, że pewnych ran uleczyć nie można. One są wtopione głęboko w duszę i wypalone przez samą Śmierć. Nic nie zmyje brudu zła z czoła Potępieńca. Ta fala cudownego światła, która okrywa codziennie miliony dusz jest jedynie niedoskonałym odbiciem naszych możliwości. Kiedyś uwierzymy w gwiazdy, które spadają na nas z góry z niespotykanym uczuciem. To te gwiazdy staną się nadzieją. Kiedyś nadejdzie kres Ery Ludzi i światem będą rządzić Demony Wieczności. Być może wiatr nie jest tylko beznamiętnym podmuchem , ale co w takim razie zrobimy z nowym porankiem? Żadne niebo nie wybaczy nam zmarnowanych chwil. Gdy piekielny płomień pochłania w nas "normalność"wówczas wiemy, że nic już nie będzie jak dawniej. A ta cisza jest jedynie świecą , której nigdy nie będzie można zapalić. Teraz chodźmy, świat stoi otworem. Każda przyszłość przyjmie nas do siebie.Nastały już czasy Cywilizacji Śmierci...
Komentarze (13)
Bardzo dobra proza, zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie.
Nie bądź na życie obojętna, już jest nowy dzień i
będzie lepiej. Pozdrawiam
Refleksyjny wiersz nad sensem życia.Ma dużą głębie.
Pozdrawiam
daje do myślenia pozdrawiam
To wgryzające się morze przemyśleń musi być cudem i to
nie tym o dwóch twarzach.
Do życia trzeba podchodzić z sercem,
im więcej strachu, tym więcej nieszczęść!
Pozdrawiam!
czytam po raz drugi ...piszesz o gwiazdach nadziei i
dobrze miej tą nadzieję ..świat jest piękny...popatrz
uśmiechnij się
pozdrawiam serdecznie :-)))))))
Śmierć nawiedziła mój dom.Cywilizacja śmierci
przeplata się z cywilizacją życia i cywilizacją
miłości.A tej ostatniej wszyscy pragniemy. Wierzę w
dobro,piękno i boskość człowieka.To mój wkład do
kultury śmierci.
Taka beznadzieja tkwi w treści. Dla mnie nie ma słowa
potępieniec. Błędy każdy popełnia, a na właściwy szlak
zawsze można trafić.Spójrz w okno- za nim tyle
piękna.Pozdrawiam.
Dlatego otwórzmy serca bramy, doceńmy ich ciepło,
uśmiechem radości witajmy każdy dzień, doceńmy każdy
przyjazny gest drugiego...Piękny "motyl'.Zatrzymuje i
zmusza do refleksji.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)
Trochę refleksyjnie, trochę przerażająco. Cywilizacja
Śmierci nie brzmi miło...Twoje klimaty:)
Pozdrawiam
Przeczytałam dwa razy, ciekawy wiersz. Zadumałam się.
Pozdrawiam
Ciekawy tekst. Patrząc na dzisiejszy obraz świata
który nas otacza czasem mam podobne odczucia.
Pozdrawiam serdeczne dziękując za odwiedziny