Czas jednostką czynu

Czas - jest to jednostka, która nie pozwala mi przeczytać waszych wszystkich wierszy, ale staram się ich troche wchłonąc...

Wystrzał z broni palnej!!
Czas jak by się nie spieszył,
Nie jest to jednostka stała.
Dopiero po zdarzeniu,
Ciągnął się jak gumka,
Aby za parę godzin znów wystrzelić.
I zabić.

Znam go dzisiaj,
Jest ten sam co wtedy,
Gdy Niemcy wkroczyli do Polski.
Ten sam co wtedy,
Gdy Otton III był w Gnieźnie.
Ten sam co wtedy,
Gdy Mieszko przyjął Chrzest.

Czas ciągle przeżywa Deja Vu
Kiedyś powiedział Kochanowski:
„Niechaj wżdy postronni znają,
Iż Polacy nie gęsi i swój język mają”
I dziś znów odbijają się echem słowa,
Po raz pierwszy wypowiedziane.

(…)
I biegnie strudzony, ile sił,
By krzyknąć: „Wolność!!”

A oni stoją, nie wierząc swym zmysłom.
Oczy im łzawią,
Bo sami nie mają odwagi płakać.

Dzisiaj krzyknę : „Wolność!!”
I jak wyszło ze mnie, tak nigdzie nie trafi.

Po biegu strudzony,
Straciwszy siły po krzyku,
Padł i zmarł.

Przechodzą tędy teraz ludzie,
Nieświadomi miejsca,
Owiani tym samym czasem co wtedy.
Robią tylko zdjęcia kaplicy,
Stojącej w tym miejscu,
Robią te zdjęcia, nie znając prawdy.

autor

klimas07

Napisany: 2006-01-11 Dodano: 2006-02-28 00:05:43

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie