A człowiek? (fraszka)

Smutna prawda.

marcepani, jesteśmy tu długo, wtedy jeszcze nawet
komentarzy nie było - dlatego tym bardziej cieszy, jak
ktoś zajrzy na te biedne, opuszczone strofy, Znam to
:)

niezwykle cieszą odwiedziny "starych pozycji",
właściwie to rzadkość, dlatego cieszy nawet przypadek
:)

marcepani, chciałam jeszcze raz przeczytać pewien
smutny wiersz, na który trafiłam w nocy, ale nie mam
pojęcia, ani kto go napisał, ani kiedy. I w ten sposób
tu trafiłam:)

...gdzie człowiekowi do ślimaka...on wolny, bez
kredytów, choć powolny, jadła ma pod dostatkiem...
Polak wiecznie zatroskany...i tak nie każdy ma swoje
lokum...pozdrawiam serdecznie

Ewo i Ty tutaj :) dziękuję.

...Zofio dziękuję, że zajrzałaś - stara to fraszka,
ale do westchnienia ciągle aktualna...

super fraszka:)

Śmiech przez łzy...

Pozdrawiam

bardzo fajna fraszka .. slimak swoj dom ma zawsze ze
soba .. a nas niestety nie stac ... za to wszystko na
naszej glowie co wiaze sie z domem ..

każdy z nas jest takim ślimakiem......każdy ma swój
dom......niektóre ślimaki jednak wędrują bez
muszli..... ciekawe czy są smutne????

Bardzo życiowa fraszka...być ślimakiem i mieszkać
gdzie się chce :)

Swietne porownanie. Nas nie stac.

Miniatura niezwykle trafna i niezwykle polska. Zapewne
z domem na grzbiecie wielu z nas byłoby łatwiej.

Oj ślimaczył się długo Twój ślimak, ale w końcu we
fraszce musiał się pojawić. Bardzo się cieszę, bo
przecież człowiek i ślimak są do siebie podobni.
Ślimak nosi swój dom na grzbienie, a człowiek ma cały
dom na głowie.