Daj, panie

obrazek nieobcy i z dnia dzisiejszego,
.
.
dlaczego? dlaczego tak być musi?

Zapewne Pan da pozdrawiam:)

bardzo wymowny wiersz .. ale jak tu nie grzeszyć
..kiedy takie piękno jak Dorotek tu jest ..

Przejmujący obraz. Przeczytało mi się
"do słońca ręce" zamiast "rączynki do słońca" i gdyby
wiersz był mój (jako minimalistka), zrezygnowałabym z
dwóch ostatnich wersów. Msz lepiej byłoby napisać
słownie "pięć":)
Mam nadzieję, że autorka wybaczy mi te czytelnicze
sugestie. Miłej niedzieli.

ten wiersz sięga po sumienia każdego z nas...

Bardzo mi się podoba!

Pozdrawiam :)

Ciekawy wiersz i smutny zarazem.
Pozdrawiam.

Bardzo, bardzo...

to straszne,że dziecko musi prosić o jałmużnę :(
miłego dnia:)

Ładnie, tak z serca.
:)

G.Pozdrawiam!

Bardzo wzruszająco i pięknie.Pozdrawiam.

cii_sza :-) nie umiem przejść obok Twojej uwagi
obojętnie (wcześniej podobnie zareagował teraz ja), bo
piszesz świetnie i szanuję Twoje zdanie... dla mnie
ten ostatni wers jest jak najbardziej na miejscu, bo
kto tu grzeszy, i jakże te słowa są zimne, jak
obojętne, żadnego wspomożenia, żadnego miłosierdzia,
"nie grzesz", a gdzie ten grzech... te i jeszcze inne
uczucia we mnie się budują po tych słowach, ale
oczywiście cieszę się z Twojego zdania, dziękuję za
jego wyrażenie i pozdrawiam :-) dobrej niedzieli :-)

Ostatni wers moim skromnym zdaniem psuje wiersz.

Wzruszająco.

-- wzrusza i pobudza do refleksji zwłaszcza w
temacie, gdy chodzi o dziecko...
- pozdrawiam

Dorotko w Twoje wiersze skłaniają do refleksji.
Odczytuję /podpatrzone/ dziecko, które wyciąga rękę po
jałmużnę /lepiej brzmi niż słowo "żebrze"/. Też tak
mam, że czuję się winna, że mogłam dać więcej...
Dziecku staram się nie odmówić, ale jak widzę
dorosłych w niedzielę - pod kościołem, a w ciągu
tygodnia /tych samych/ pod - budką z piwem - NIE daję.
Sama się rozgrzeszam... nie dałam na nałóg.