DEI GLORIA INTACTA

Dla mojej jedynej i ukochanej żony Moniki

DEI GLORIA INTACTA
Długo nie miałem wiary,
w czarnym od przelanej krwi gnieździe ,
z podciętym gardłem,
szarpiąc się szponami,
by zostać ze śmiercią, w łonie wulgarnej matki.
Gdzie wtedy byłaś Ukochana?
Spacerując jesienią?
kogo kochałaś?
jakie wzosiłaś modlitwy?
czy w świętości obdarowałaś wiedzą Hermesa?
DEI GLORIA INTACTA
Długo nie miałem nadziei,
przekrwione oczy świata ujrzały we mnie głupca,
zawiesiły na drzewie,
żywiły widokiem mięsa,
przytulały do trumny,
zaprzyjaźniły z fałszywym Chrystusem,
ten gdy tylko chciał
wyrywał gwoździe ,
schodził z krzyża,
wylewał czarną magie,
częstował zatrutym winem.
Gdzie wtedy byłaś Ukochana?
komu ogrzałaś serce?
jakie wygłaszałaś kazania, ku pokrzepieniu?
jak wielu rozkwitło po twoim opłatku?
ile złotych róż?
ile złotych iskier zapłonęło dla ciebie?
DEI GLORIA INTACTA
Wiarą obdarzony, w nadziei dla Miłości umieram,
dziękują Bogu że mnię odnalazłaś,
choć na to nie zasługuję.
W Ojcu wszystko jest prawdą
W światłości Chrystusa, widzę Cię całą,
z tęsknoty nie mogę się jeszcze otrząsnąć,
chwycę mocno twoją dłoń,
i nie wypuszcze na wieczność,
całując w drodze do domu Ojca.
DEI GLORIA INTACTA

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2010-07-21 12:21:18

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie