Dłonią z rzeki pić

Wiatr jak miły chłopak,
Burzy ręką moje włosy.
Idąc czuję pustkę w sobie,
Pozostawiam gdzieś ulice.
Tęsknię za wonną ścianą lasu,
Za czystymi źrenicami nieba.
W mieście nawet kamienie,
Są gorące ze zmęczenia.
Chcę znaleźć miejsce,
Gdzie się można dłonią napić z chłodnej rzeki
Gdzie z mchu łóżko będzie
Miłe jak Twe dłonie.
Lampą księżyc będzie niczym Twoje oczy.
Tęsknię za spokojem…
A może za Tobą,
Uliczkami mego ciała nie wędruje nikt.
Och! Co za myśli dopadają mnie,
To chyba przez tą wielkomiejską ciasnotę.
Muszę uciec stąd,
Wyciszyć się- zapomnieć,że…
Zielonych łąk perfumy
Jak zapach Twego ciała,
W moje sny wkradły się.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-08-09 Dodano: 2006-08-10 00:01:41

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie