do la(su)(sek)

bo cóż to za życie bez szeptów i świergotów:))) Piękne
myśli:)

Świetny wiersz :)

Skorusko, wiem, widziałam w TV, znajoma wróciła z
Zakopanego i mówi- widok straszny, wolałabym nie
jechać, Dolina Kościeliska w strzępach. Las rośnie
wolno- tym bardziej żal. Ja mam kawałeczek swojego-
sama go sadziłam i drżę, gdy przelatują huragany, bo
nie brak ich i u nas. Na szczęście - nasz się broni.

dobrze że macie las,nam wiatr na wigilie zrobił
cmentarzysko z lasu i puste polany z ranami po
drzewach...i serce pęka z żalu za tym co kiedyś
rosło...pozdrawiam.(apropos cioci,będziemy bez ciała i
tylko energią,bytem,duszą czymś niewidzialnym i
dlatego wszyscy się zmieszczą i kto wie czy będziemy
się widzieć to jest to trudne pytanie...)pozdrawiam.

też tęsknię za lasem :) bardzo melodyjny wiersz.

Podobało się.Pozdrawiam.

gdy przyroda nas woła musimy temu podołać

sympatyczna i żartobliwa personifikacja
/O, przyjaciółki moje, rozłożyste
i sekwoje/ :))

czuje się, że peelka kocha przyrodę i ludzi, szepty i
świergoty... muszę kogoś odwiedzić:)

przywołałaś wspomnienie, kiedy wreszcie zmądrzałam i
rzuciłam fajki, pojechałam rowerem do lasu ze swoimi
laseczkami i mówię - dziewczyny, uważajcie, bo ktoś
rozlał syrop! popukały się w głowę i powiedziały - tak
pachnie las:) świetny wiersz... miłych świergotów i
szeptów, AAnanke :)

Uroczy, ..kolebka przytulisk.. chwyta za serducho:)

leśne pląsy - w słownym lasku
pozdrawiam

Ładny powrót na łono natury:)

Czasu nie szkoda, gdy czeka przyroda! Pozdrawiam!

Jest wiersz. Miło poczytać.
Pozdrawiam, AAnanke :)

Napiszę tylko: ekstra
Miłego wieczoru :)

Pięknie oddajesz klimat naszej cudownej przyrody.
Pozdrawiam paa