Do nieba

Prawda, prawda. Jak się ją pozna zejść już nie można,
najwyżej spaść.
Pozdrawiam :)

Samo życie, a wielu spada z tych
szczebelków.Pozdrawiam.

..."a szczebelki kariery,
nie dla wszystkich radością...
są i tacy co staje im kością"...- to mi się bardzo
p0podoba - cieplutko pozdrawiam:)

O tak ja drabin nie znoszę - miewam klaustrofobię - do
nieba też nie dam rady, za wysoko:)
Świetny pomysł i wykonanie:)
Pozdrawiam:)

czasami szkoda ze to nie jest mozliwe

Mądry wierszyk.Pozdrawiam

Pewnie tak... Kłaniam się :))

Vick Thor :):):) Bardzo dobra konterka:):)

Taka drabina to potrafi stanąć ością :))

w drabinie, żonie draba wystąpiła potrzeba
aby koniecznie sięgnąć do nieba -
więc zaraz, z drewna domowych mebli
dorobiła sobie moc nowych szczebli.
A mąż? jak to głupi drab
wspiął się po niej i..spadł

Trochę racji jest w tym bardzo króciutkim wierszu. :)
Pozdrawiam

niegłupio piszesz... ale najbardziej rozbawił mnie
komentarz zefirka (też dowód na to, jak ważne bywają
przecinki:) pozdrawiam, karl

krótko, zwięźle, węzłowato, mądrze:)

krótko i prawdziwie ....
pozdrawiam:-))

Sama prawda, samo życie.
Pozdrawiam.