Do przeznaczenia..

Będąc na skraju rozpaczy..
Czekając aż ktoś zobaczy..
Moje trwanie w samotności!

Tonąć we własnej niewierze..
Płonąć w nadziei szczerze..
Brakuje mi tylko miłości!

Wdychając powietrze zachłannie..
Czekam wciąż nieustannie..
Pełen żalu i cierpienia!

Krople oczyszczają ziemię..
Lecz ja mam czyste sumienie..
Pomimo swego brzemienia..

Wszystko dąży do końca..
Wraz z każdym promieniem słońca..
Dlatego mam jeszcze nadzieję..

Że skończy się to więzienie..
I znajdzie mnie przeznaczenie..
I wszystkie smutki rozwieje..

autor

Pointius

Napisany: 2007-05-24 Dodano: 2007-08-17 08:51:54

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie