Dogasanie
Z myślą o...
Zadrżały w nim dni zbyt minione.
Oszukiwała pamięć i noc
staje się dniem, w fotelu śpi dzień.
Ciało przekwita w melancholiach.
Tylko czasami błyszczą oczy,
chłoną nad wyraz pełne niebo.
Zaszczepia w sobie górny lazur,
na zmianę smutek rozpromienia.
Jeszcze te szkice nieskończone,
kilka pasteli roztańczonych
przywraca chęci, wolę życia,
do wyczerpania tworzy, tworzy.
Szuka bezpiecznych miejsc
na kartce...
Komentarze (29)
muszę przyznać, że potrafisz tak napisać jak nikt...
:-)
Pięknie o artyście :)
Smutno! ale to samo życie...
W życiu często pojawia się takie dogasanie;)
Smutny wiersz o przemijaniu
Prawda jedna dla wszystkich...koniec jest każdemu
przypisany...jaki on będzie, to już zależy od nas...
pozdrawiam serdecznie
Super.
Witaj.
Dogasanie, akurat w Twoich strofach nie jest straszne,
raczej lagodne, cieple.
Moc serdecznosci Marcepani:)
Różnie dogasają ludzie - jedni cichutko, inni w krzyku
lub w lamentach skarg do niebios.
Szczęśliwi, którzy nagle i cicho.
nie czekajmy na dogasanie, korzystajmy z każdej
chwili, by sobie i bliskim życie umilić
pozdrawiam :)
Przemijanie jest smutne, ale wiara dodaje nam
skrzydeł, że życie nie jest tu daremne.
Ciekawa refleksja wraz z wierszem.
Pozdrawiam Marcepani serdecznie.
nie jesteśmy tu na stałe
lecz cieszmy się życiem daną chwilą póki trwa
miłego dnia:)
Pomalutku dogasamy,przemijamy...to kolej naszego
życia.Miłego dnia.
Życie jak rwąca rzeka zbyt szybko w kierunku morza
ucieka...
Więc cieszmy się życiem, dopóty zabawa trwa,
bo wcześniej czy później skończy się któregoś dnia.
Piękny, smutny wiersz, wyrwany z życia...
Pozdrawiam. Miłego dnia :)
bo to jest sztuka która ukazuje piękno ...