Droga Babciu!
Napisane zaraz po śmierci mojej Babci.
Wiem ze nie przeczytasz,
Tego co tu pisze,
Ale chce żebyś wiedziała,
Że kocham cię nad życie.
Teraz gdy Cie nie ma
Jest tak cicho i pusto
W przedpokoju,
Nie wyczyszczone lustro.
W kuchni – palniki wyłączone
Nic się nie gotuje
Piekarnik pusty
Po domu się nie snujesz
Twa pomidorowa
Najlepsza pod słońcem
Albo Twe kompoty,
W zimie zawsze gorące...
Już Twojego głosu,
Echo po domu nie niesie,
Już nigdy nie pójdziemy
Na spacer po lesie...
Tak wiele nauczyłaś,
Zawsze wspierałaś,
Tak wiele zrobiłaś,
Zawsze nas kochałaś...
Teraz już tylko
Zostały wspomnienia,
Ale tak bardzo
Chciałam podziękować....
I bardzo przepraszam
Za to co zrobiłam,
Bo wiesz dobrze Babciu,
Że nie zawsze grzeczna byłam...
Hope
Komentarze (6)
Bardzo wzrusza,piękny Twój wiersz. Widać ,że kochałaś
babcię,też jestem babcią mam siedmioro wnucząt ciekawe
czy któreś coś tak napisze kiedy mnie nie będzie.
Pozdrawiam
Mnie wzruszył bardzo ten wiersz, bo sama jestem
babcią.Może moja ośmioletnia wnuczka też coś dla mnie
kiedyś stworzy ? Mimo drobnych błędów o których pisała
IGUŚ podoba mi się,bo sercem jest pisany.
Ps. I zdecydowanie nie wszystkich .
niestety to nie jest najwazniejsze / bo nie wszystko
co od serca napisane mozna uznac za wiersz / jednak ze
ten jest wart glosu , ktory oddalam, w przeciwienstwie
do twojego/ to tyle z" tosmy sobie popisaly"
Przestań wszystkich naokoło krytykować dziewczyno. Nie
wszyscy są profesjonalistami. Najważniejsze, że wiersz
pisany był od serca. Pozdrawiam
chce zebys wiedziala / kocham cie nad zycie(bez"ze")
Teraz gdy cie nie ma/ tak cicho I pusto/ w
przedpokoju, stoi niewyczyszczone lustro/(dla
wyrownania rytmu)/
juz echo glosu
po domu nie niesie/ nigdy nie pojdziemy na spacer po
lesie/
nie zawsze grzeczna bylam(bez"ze")
Pozdawiam