Dusza

Gdy człowieka stworzył Bóg,
tchnął w niego Swego ducha
po to, by po zmaganiach życia
on powrócił do Niego.
I tak każdy z nas ma go w sobie,
odpowiednio pielęgnuje
przez dobre uczynki, modlitwę, post
i sakramenty.
Strach pomyśleć, co by było gdybyśmy
duszy nie mieli,
jak roboty mechanicznie
chodziłby człowiek po ziemi.
Nie czując, nie myśląc,
sercem nie patrząc, nie kochałby,
a po śmierci nic by z nas nie zostało-
proch tylko.
A jednak mamy duszę i to nieśmiertelną,
dlatego czujemy, myślimy,
sercem patrzymy.
Kiedy radujemy się, jak ptak nasza dusza
do nieba wzlatuje,
bo tam jest jej miejsce przygotowane
przez Boga od zawsze na wieki.
Nasze życie to tylko pielgrzymka,
krótki epizod na przeciw wieczności.
Dbajmy więc oto, by dusza nasza
zawsze czysta była,
gotowa przed Bogiem stanąć,
w Jego domu zamieszkać,
smak wieczności wchłonąć.

autor

lew Judy

Napisany: 2013-04-20 Dodano: 2013-04-20 10:06:39

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie