dwa głosy duszy

Słuchaj prosty człowieku jak odmierzam ziarenka piasku czekając aż nacisnę zimną stal..

Powiedzieli mi by trwać w nadziei
splamionej bielą spowiedzi
niczym śmierć przy konającym

(lecz to nieprawda ,nawet śmierć ma uczucia których oni się tak skrzętnie pozbywają)

Pokazali mi piękne świat
myśląc że się w nim zatracę
i odcisnę ślad na wieki w kamieniu

(stworzyliście idealną iluzję dla własnego lepszego samopoczucia)

Dali mi poczuć na własnej skórze
całe zło tego cholernego świata
w którym jedyna ostoją jest prostytutka na rogu

(kiedy ogarnia ich samotność wracają do ramion swojego neonowego boga)

Pozwolili zabijać w imie kraju
robiąc ze mnie szklana marionetkę
z hełmem i karabinem

(czy czujesz jak już lewituje pośród diamentów razem z Lucy?)

człowiek?Czasem to za dumnie brzmi.....

autor

Bleeding_Rose

Napisany: 2007-04-13 Dodano: 2007-04-13 19:12:54

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie