Dziecko lęku
Ja dziecko lęku
unikam cudzych spojrzeń
promieni słońca
ruchliwych liści na wietrze
Kiedy stałam się dorosła
uciekłam we własny świat
aby na powrót się urodzić
Z inną grzechotką
Gdy byłam mała
pisałam poezję
zawartą w obrazie
pozbawioną sensu
Kiedy stałam się kobietą
ubierałam się po męsku
nosiłam męskie imię
Do starcia tamtego życia
Ja dziecko lęku
mówię Ci o swoim dawnym życiu
którego tak naprawdę nie było
„Nie wierz choremu” -
powiedziała pani
_____________________ Być może, kiedyś.
Komentarze (14)
w kazdym z nas tkwi "dziecko lęku"
Bardzo poruszający wiersz, cały czas próbujemy
odnaleźć się w sobie i w tym wielkim świecie
bardzo mi bliskie klimaty, może dlatego uważam ten
wiersz z bardzo dobry, bo czuję go przez skórę.
Poezja jest sposobem na wyjście z zaklętego kręgu lęku
i zagubienia. Ja zaczęłam wychodzić dopiero trzy lata
temu, ale dziś moge powiedzieć, że kocham swoje życie.
Dobry wiersz, wypowiadasz siebie.
...każdy z nas ma trochę ..lęku i ostrożności
...wiersz w ciekawej formie napisany...
Idz za swiatelkiem w tunelu ..szukaj wlasnej drogi bez
lekow...pozdrawiam
czas jednak wyjść z tego lęku...powodzenia
Poezja jest sposobem na wymazanie,,tamtego" życia,
kulawego, bez podniesionych oczu. Bardzo wymowny
wiersz.
pozytyw. choc wiersz dosc smutny.
Tak,przeżycia wywierają piętno na naszym życiu i
staramy sie znaleźć inny bardziej zamknięty świat-
bardzo ujmujący życiowy wiersz-pozdrawiam!
bardzo dobrze napisane. kieruj się światłem i zmierzaj
ku niemu. ono Cię ukierunkuje. tego Ci życzę z całej
siły. pozdrawiam ciepło +
hmm...pogmatwane życie ..dobra poezja
..każdy stara się być sobą...bez względu na to co
mówią inni...tylko ten strach że nie mamy racji...
zobaczyłem siebie,swoje życie trudne,niesamowicie
napisane życie. Pozdrawiam