Dziękuję, że jesteś

Bardzo ładnie.

przepiękne wyznanie :) pozdrawiam

:)
Pozdrawiam:)

Dziękuję Zoro2!

Piękny wiersz :)

Poprawiłam interpunkcję. Moim zdaniem zapis powinien
być zbliżony do tego, co niżej :)

Mrok jeszcze trzyma, czuwają latarnie,
choć trele ptaków zwiastują świtanie.
Wyjdę na ganek i myśli ogarnę,
zanim ty wstaniesz.

Wiosna ma zapach taki, jak my kiedyś
- słodki i świeży, chłodem rannej rosy;
choć nam daleko jest dzisiaj do biedy,
czuję niedosyt.

Tęsknota, wonnym odurzona kwieciem,
w młodość wspomnieniem pomknęła jak strzałą;
choć mi niczego nie brak na tym świecie,
czy tak być miało?

Stop! Z samowolki powracam do życia,
w twoje ramiona - przytul i uściśnij,
bym, jak co ranek, dokonał odkrycia
- ty jesteś wszystkim.

Pozdrawiam. Miłego :)

Sam tytuł mówi już dużo i zachęca do przeczytania
wiersza...
Twoje wiersze słonko są takie głębokie i warte
przeczytania mhmmmm przyzwyczaiłeś nas do tego, że nie
można przejść koło Twoich wierszy obojętnie;)

Pozdrawiam serdeczni i z uśmiechem:)

Pięknie marzysz, cudownie tęsknisz, kochasz nadal
pomimo zawirowań... i to jest piękne:-)Śliczny "motyl"
miłości bezgranicznej.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam
:-)

pięknie,:)))

Przepiękny wiersz. Bardzo nastrojowy, pełen miłości, z
ważnym przesłaniem, że miłość jest najważniejsza, to
ona jest największą wartością, chociaż nigdy nikt nie
ma wszystkiego i zawsze za czymś tam tęskni.
Bardzo zgrabnie zbudowane strofy safickie.

Uroczy, romantyczny, śliczny!
Pozdrawiam serdecznie:)

Wzruszyłam się. - Jakie to piękne- ty jesteś
wszystkim, albo -wiosna ma zapach jak my kiedyś... Jak
ja wtedy pachniałam ? Serdecznie pozdrawiam

Czytam i podziwiam. Pozdrawiam i gratuluję świetnego
wiersza. :)

piękne wyznanie...

Cholera. Umówmy się, że u Ciebie kłapał dziobem nie
będę:) Nic mądrego nie powiem. Powtarzać za każdym
razem, że robi mi się ciepło jak Cię czytam, że miło z
Twoimi słowami rozpoczynać dzień. Bo choć za oknem
zimno dzisiaj jak diabli i spać mi się chce... To
jakoś przyjemnie... Jak zwykle dziękuję:)

K.

Piękny ciepły wiersz w nostalgicznym klimacie..
Niedosyt to druga, a może nawet podstawowa cecha
natury ludzkiej...
Pozdrawiam.