Dzieło stworzenia
na początku było słowo
* * *
Człowiek z mułu ulepiony
Gdy już wydał pierwsze tchnienie,
pracą bożych rąk stworzony,
Wprawił stwórcę w osłupienie.
Jemu ma być świat poddany?
Jakżeż mu powiedzieć o tym?
On tak grubo ociosany,
Cóż dziwnego, to prototyp!
Nim go do produkcji wdrożę
To i owo jeszcze zmienię?
Dużo lepszy model stworzę;
Mam już przecież doświadczenie!
Niech wyraża piękno, dobroć,
Niechaj zmysł ma estetyczny,
Adamowi wyjął ziobro,
By kod pobrać genetyczny.
Stworzył posąg, jak ze złota,
Co jaśnieje w blasku słońca.
W dziejach świata ta sobota
Była bardzo pracująca!
Ranne słońce dzień witało,
Gdy świat w nową wstąpił erę,
aż się słowo ciałem stało,
A ziobro się stało zerem.
amen!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.