Dzień jak co dzień , za to jak...

A co tam życie jest jedno nauczyłam się z niego cieszyć. Zdobęde cały świat. Będzie dobrze ,aby do przodu pewnym krokiem. W miłości się uda bo Bóg jest ze mną. Wierzę!

Tak to bywa sens zabija , los naucza.
Ból nigdy mnie nie wykluczał...
Brał wciąż pod opiekę swoją , łzy były jego ostoją.
Trwało to wieki , lecz nie dla mnie są czeki ,za które można kupić szczęście.
W każdym mieście o każdym czasie , będziesz ze mną Ty głuptasie.
Słońce moje, życie swoje- poświęcam Tobie , bo gdy nie ma sensu w świecie trudniej żyć kobiecie.
Czy to z Tobą wygram te zawody?
Coś mi mówi! Zamknij w tyle to co już dawno skryło się w mogile!
W głowie różne fobie - ha! teraz będą odpoczywać sobie bo ja już łzy nie uronię.
Z uśmiechem na twarzy cokolwiek się zdarzy! Niech nikt się nie warzy uderzyć serca mego uwolnionej twarzy!

autor

Esperanza

Napisany: 2006-12-11 Dodano: 2006-12-11 19:48:52

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie