Dzien Matki w ZLOTEJ JESIENI

Siedzi ptaszek na drzewie
I ludziom się dziwuje,
Że najmędrszy z nich nie wie,
Gdzie się szczęście znajduje.

Bo szukają dokoła,
Tam gdzie nigdy nie bywa,
Pot się leje im z czoła,
Cierń im stopy rozrywa.

Trwonią życia dzień jasny
Na zabiegi i żale,
Tylko w piersi swej własnej
Nie szukają go wcale.

W nienawiści i kłótni
Wydzierają coś sobie,
Aż zmęczeni i smutni
Idą przespać się w grobie.

A więc, siedząc na drzewie,
Ptaszek dziwi się bardzo,
Chciałby przestrzec ich w śpiewie...
Lecz przestrogą pogardzą.

NIE TYLKO MATCE NADANO RODZENIA PRZYWILEJ, ALE MILOSCI
TEZ W OGROMIE WSZECHSWIATA UKRYTEJ:

WIARA CZLOWIEKA XXI WIEKU W WSZECHOBECNA MILOSC

Spojrz wokol czlowieku w codziennym zycia natloku ?
nikt nie objawil ci PRAWDY, ze to, co widzisz wokolo,
to TWOR MILOSCI gwiazd, jak Slonce promienistych,
Tych, co tworza materie z ktorej BYLES I BEDZIESZ,
choc nie zdajesz sobie sprawy, ze w KOSMOSIE tacy jak
ty, sa wszedzie.
I ja bylem i odejde z Ziemi. Czy przez to w Kosmosie
cokolwiek sie zmieni? Przybylem na promieniu fali,
chen skads z nieskonczonosci dali. To, ze zamienilem
sie w cialo, bylo efektem sprzezenia dwoch fal,
zwanych MILOSCIA o tej samej czestotliwosci, i wtedy
to Ziemia ZYCIE gosci!
Przemierzaja one przestrzen z predkoscia niezrownana
SWIATLU, az wreszie dezoksyrybonukleinowy kwas (DNA) w
spirali swej fale te pochlonie, poniewaz stoi on na
ich drodze.
Bo DNA to jak odbiorcza antenna i w ksztalt czlowieka
fale zamienia. I taki jest cel ewolucji ? by MYSL
czlowieka w okowach materii obraz KOSMOSU odtworzyla i
wytknela kierunek chaotycznego biegu promienia tam,
gdzie zagniezdzenie w DNA spoteguje MILOSCI SILA.
Bo MILOSC KOSMOSU otchlani istotniej w materii sie
pali! A w cialo czlowieka obleczona, daje swoj upust w
KOSMOSU kazda strone. By znow w chaosie PROMIENI
MILOSCI, drugim PROMIENIEM wzmocniona, bardziej w
czlowieku ewoluowac i KOSMOS materialnie ksztaltowac.
Ku temu wioda energetyczne fale, ktore czlowieczenstwu
sa JUZ NA CODZIEN ZNANE! A ze przez tysiaclecia nie
odczuwalo ich wplywu, bylo przyczyna wolnego rozwoju
slonecznego ukladu, w ktorym z KOSMOSU OTCHLANI, zbyt
wiele promieni MILOSCI ku Ziemi podaza i ze zdolnoscia
odbioru kosmicznych impulsow DNA nie nadaza.
Dlatego i ja w MILOSCI KOSMICZNEJ wiekami tkwilem, az
wreszcie w ciele ozylem! I zyc w WIECZNEJ MILOSCI wraz
z promieniami Loni w KOSMOSIE bede. Bo ONE swa MILOSC
z moja splataly i stalismy sie czastka tej KOSMICZNEJ
SILY.
Nie sily dla podtrzymania gatunku, zacierajacej
KOSMOSU OBRAZ, bo z taka sila czlowiek schodzi na
samopas. Bez DUCHA MILOSCI, wystepuje w zwierzecej
okazalosci!
Czlowiek WIEKU DWUDZIESTOPIERWSZEGO w swiadomosci
PRAWDY doszedl do INTELEKTU STOPNIA NAJWYZSZEGO! I to
go rozni od swiata zwierzecego, bo w MILOSCI KOSMOSU
poznal Boga swego i wzlecial ku Niemu w Wszechswiat
niebosklonu!!
Wieslaw Czajkowski, Wrzesien 2008,
w_czajkowski@yahoo.com

A JESLI SZUKASZ PRZYCZYN ZYCIA GLEBIEJ, DO CHROMOZOMOW
SOBIE SIEGNIJ. W nich ujrzysz jak MILOSC steruje i z
okow materii zycie wykupuje. JEJ fale w materie
wstepuja i poryw milosci wywoluja. Dzikiej, nie
godnej czlowieka, lub WZNIOSLEJ, co znow w Kosmos
ucieka. I tam wzmaga MILOSCI potege, wkraczajac w DNA,
jesli gdzies ono bedzie. A bedzie, bo martwej materii
to cecha, by z wirusowej martwoty (DNA ) zostala w
MILOSC wpleciona. W chromo zanurzonych w komorkowym
plynie bo dopiero wtedy zycie sie z nich rozwinie.
Ciekawa to gra milosnej PRZYRODY, korzystajacej z
wlasciwosci wody. (Lipiec 2012)

ZLOTA JESIEN u Tesssy zastapila TORNADO, bo tego
TORNADA Wiessso nie pochwalilo. Czyli Tesssa nie znosi
krytyki, choc to niegodziwe jest prawdziwej poetki.
Biegnacej do gwiazd, po te cnota plona, lecz nie
przyjma Tesssy zagubiona. No i Wiesssa od poezji
odrzucila, bo za duza w tej jest sila. Wstyd i hanba
czynic tak publicznie, jakby grono na Beju poetow nie
bylo liczne. A nawet, jesli nie liczne, cenzurowanie
nie jest przesliczne. Tchnie komunistycznym stylem,
zamykac komus gebe kijem.

Ooo - jak dawno Ciebie nie czytałam. Dobry wiersz
Tereniu, tylko popraw w ostatniej strofie w 4 wersie
literówką = "tylko w Dniu Matki ptzychodza listy" =
przychodzą = rz

Wiersz trochę smutny. Chociaż jesień za oknem, trzeba
umieć czerpać radość z każdej pory a my musimy być tej
radości przyczyną. To przykre, że czasami nie umiemy
okazać jej tej przecież najwazniejszej osobie w życiu,
mamie. Nie mam na to usprawiedliwienia. Pozdrawiam:)

Jesień za oknem to smutna sprawa, w życiu też nie
zabawa. Pozdrówko

W domach spokojnej starości czas stoi w miejscu a
puenta o wyrzutach sumienia trafia w przysłowiowe
sedno

już sam tytuł mówi jak smutnym może być ten szczególny
dzień, a takim jest Dzień Matki - poruszająca treść -
list zamiast - zamiast kwiatów, całusów, objęć od
kochających dorosłych dzieci - wielki plus za wiersz
- cieplutko pozdrawiam .

Witam. Bardzo smutna, poruszająca treść. Pozdrawiam
bardzo, bardzo serdecznie.

faktycznie, smutny tak Dzień Matki ze zwietrzałymi
czekoladkami...

Tereso z przyjemnościa przeczytalem twój wiersz -
piekne słowa dla naszych najukochańszych Mam

Bardzo piękny wiersz Tesss++++++

Pozdrawiam Cię milutko:))

Matka czy nie jest to magiczne słowo?
Pomyślisz i już jest przy tobie, tuląc w swych
ramionach.Matka to najdrozsze słowo świata.

Smutno bardzo, ale ta złota jesień bardziej chyba
pasuje klimatycznie do tego święta niż wiosna.
Pozdrawiam cieplutko - majowo - piękny wiersz:)

Witaj / bardzo dobrze rozumię ten wiersz, rozłąka z
krajem i rodziną która jest rozrzucna daleko od siebie
i w tęsknocie za sobą jak i pamięć o tych co między
czasie odeszli na wieczny spoczynek burzy nam w jakiś
sposób nasz spokój ducha, ale jednak Dzień Matki to
szczególny dzień i to swoim wierszem dajesz odczuć,
miłość dla bliskich tak daleko od kraju, a czas się
zmienia i my też, fajny wiersz. Pozdrawiam