Głosy i gwiazdy

Egzystencjalnie, lekko, płynnie.

Pozdrawiam.

trzeba w cos wierzyc pozdrawiam

Piękny wiersz, przeczytałam z ogromną przyjemnością:)

pięknie, lekko prowadzony wiersz:):)

Jeszcze do Kry Lodu:
zgadzam się z Tobą, ze jesteśmy we wszechświecie
niczym pstryknięcie, niczym pyłek, szept. Tak samo
odczuwam, ale ten pyłek, ten szept, który chce
śpiewać, chce pozostać choć chwile, chocby w trawach
jest moim zdaniem równie wazny jak najwieksza planeta.
Jest równie potrzebny. Ty, ja i wszyscy inni.
A później... przeciez nie znikamy. Jestem pewna, że
trwamy szeptem gdzieś pomiędzy...
I na koniec Uśmiecham się do Ciebie jak
najprzyjaźniej,
podpisano: Kropla Radości:)
/o ile pamiętasz nadane mi na początku imię/Promieniu
Słońca:)

dziękuję bardzo
cichuteńko... na paluszkach, szept swój trzymam
i opuszczam, na razie:)

...cii_szo...przychodzimy płacząc...nie pamiętasz...
przecież to wczoraj zaledwie było...i ten klaps dla
poczucia, co to życie znaczy...ta nasza malutka nutka
wgrana w wszechświat...odchodząc cichutko, tęsknie...
bo tak wiele za nami...a przed...pustka, co usta
zamyka.
Pozdrawiam okrzykiem...tu zawsze cudnie...żegnam
cichutko...pa

Bardzo mi się podoba. Pięknie poprowadzony, delikatny.


Pozdrawiam ciepło:)

lekko, zwiewnie, przyjemnie...z nadzieją, że nie
będzie tak źle gdy przyjdzie przejść na drugą stronę
lustra

Kro Lodu, widzę, że chcesz ze mną pogadać. Może i masz
rację w swoich teoriach. Być może zyjemy złudzeniami,
ale jak inaczej zyć?
Okrzyki bólu, moim zdaniem, tak samo jak okrzyki
radości i okrzyki pełne miłości, są słyszane we
wszechświecie i gdzieś tam zapisywane. No i w ten czy
inny sposób to do nas wraca. Dobro jak i zło.
Wszystko, predzej czy później wraca.
Może więc próbujmy w ten wszechświat wysyłac mniej
nienawiści, a wiecej tego, co mamy w sobie dobre. Może
więcej miłości, cokolwiek to znaczy.

A poezja? przeciez bardzo czesto(mimo, ze jak piszesz,
to iluzja) budzi w nas rózne uśpione
instynkty, wzrusza, każe mysleć, pokazuje czasem coś,
czego wczesniej nie widzieliśmy.

serdecznie Cię pozdrawiam, życząc spokoju i ciepła.

Zmysły
- gdybyśmy ich nie mieli
jaki byłby świat ?

TEN PRAWDZIWY
poza zmysłowy
- kolory
- dźwięki
- zapachy
- poczucie dotyku
- smak

To wszystko złudzenie więc żyjemy w fałszywym świecie
- świadomie lub nieświadomie.
Jeden fałszuję drugi unika fałszu obaj są nieprawdziwi

fizyczność jest złudą więc odczucia nienawiści ,
złości, bólu, miłości, radości itd.
- to wszystko "wyczarowane"
istniejemy nie jesteśmy wspólnym istnieniem w
nieistnieniu
- teoria bezwzględności i ograniczenia

Poezja jest największym jednym z największych złudzeń
świadcząca o naszym nieistnieniu - POZOREM
- więc nie jest piękna ani brzydka ani dobra ani zła
tak jak "życie" - czym ono jest ciągnie się (a
pojedyncza jednostka) - pstryknięcie palcami.
Historia udowadnia że nienawiść - niszczenie jest silą
napędową
iluzji jaką nazywamy "życiem"

- OKRZYKI BÓLU SĄ SŁYSZANE W WSZECHŚWIECIE one
docierają na jego krańce

bywaj Pani

Gabi:) dziękuję. Masz rację, to był zły pomysł, ze
zmianą nicka.
Niechaj już będę tą cii_szą.

Przepiękny, leciutki, rozmarzony wiersz cii_szo.
PRZEPIĘKNY! Czyta się jednym tchem.
Dobrze, że wróciłaś do cii_szy:)))
Miłego dnia.
Pozdrawiam serdecznie:))

agafb, Stella:)) dziękuję za przepłynięcie z tym
wierszykiem nad jezioro w trawy(szeptem:)))

poważnie - dziękuję za komentarze.

Rowniez sie zgadzam z przedmowcami:) Czytalam z
przyjemnoscia :)