Góry

Gdzie nieprzespany sen
Gdzie krzyk bezgłośny jest.

Gdzie ołtarz przyrody tkwi
Gdzie wiatr do ucha szepcze mi.

Gdzie urwiska strome jak pochylona ściana
Płaczu.
Gdzie wąwozy wielkie jak szlaki olbrzymów.


Mgła na płaskowyż zstępuje
Zalewając wszystko swym lekkim, mlecznym ciałem.
Niebo blade i nieprzystępne
Choć stąd do niego jest bliżej niż z innych miejsc.
Stare skały, pradawne platformy tektoniczne
Pamiętają wcześniejsze ery.
Wapienie, grafity, głęboko wyżłobione bruzdami.
Naznaczone bliznami czasu.


Gdzie człowiek obcym jest,
Gdzie utrapień wszystkich kres.

Gdzie ogromne zagajniki pilnie strzegące swych tajemnic,
Gdzie stado żubrów opędzających się od mszyc.

Gdzie wszystko wydaję się inne,
Gdzie ptaki wydają dźwięki dziwne.


Łąki bezkresne, wielkie połacie terenu
Przestrzeń wspaniała, trawa tu dłuższa, piękniejsza.
Oaza dla zwierząt i miejsce rozkwitania roślin.
Rwące potoki zimne jak lód, pluskające kaskady, przezroczyste jak szkło.
Wiją się w swych korytarzach, skręcają,
Pędzą na przód.
Schodzą coraz to niżej, są jak wstęga okalająca cały łańcuch górski.

Jeden z cudów świata.

autor

first to fight

Dodano: 2007-02-18 16:09:23

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie