***Haos***

Przede mną piętrzą się góry nie do przebycia.
Sama nie dam rady ich pokonać.
Wiem, że mimo, iż żyjemy w innych światach
mogę na Ciebie liczyć.
Jednak dlaczego tak boli, gdy tylko mam do Ciebie zwrócić się o pomoc...
Nie rozumiem tego...
Tak bliscy - a tak dalecy,
tacy wielcy - a tacy mali,
tak zaradni - że, aż bezradni...
Proszenie Cię o pomoc to jak poddanie sie bez walki...
A ja zawsze walczę do końca...
Może i jest to niemądre - ginąć nie prosząc Cię o pomoc...
Nie wiem...
Dlatego dziś zginę ... sama w zakątku mojego małego dziwnego świata...

Czasami dziwna jestem...

autor

Karilima

Napisany: 2007-05-13 Dodano: 2007-06-13 22:00:52

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie