Idzie nie wiedząc dokąd

Ludzie...
Znajomi...
Przyjaciele...
Stoją razem...
Po kolei...
Każdy z nich odwraca twarz
Odchodzi...
Nie wie dokąd...
Idzie...
Za jasnym światłem...
Prostą drogą...
Za delikatną muzyką...
I łagodnym szeptem...
Chce wrócić...
Nie może...
Jego wzrok przesłania gęsta mgła
Nie widzi nic...
Prócz światła...
Nie słyszy nic...
Tylko muzykę...
Czyjś szept...
Nie czuje nic...
Jest wielką pustką...

autor

młoda88

Dodano: 2005-03-03 20:38:46

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie