In statu nascendi

wiatr to oddech Boga

już w lutym ptaki uprawiają jak szalone
myślenie magiczne
przyzywając wiosnę
a ta dziwka przyjdzie i tak nie proszona
i nie proszona pójdzie

miejcie co chcecie
ale ja muszę ujawniać na zewnątrz
moją malutką naturę
niech ją szlag, ale tylko ją mam
nie zamknę jej w lochu, bo zdechnie ona i ja
czasem jednak tylko muszę, no muszę
jej szczere i nieszczere, tchórzliwe i bezmyślne wybuchy
trochę kontrolować
Ja tego chcę

anemony i dziwożony przebiegłe
szaleństwa południa, wytracanie twarzy i konturów
na rzecz Losu, Boga, przypadku, przyrody
okrągłości, zwalisty ogrom błękitu
i kwantowa zieleń
... brudne ale potrzebne dziecko, wstyd, niezdara,
cały czarny na buzi,
umazany w ziemi z kwiatków, ale potrzebny...
hołd oddaje przodkom, a już myśli jak się będzie czytało

malutka natura
czego nie ma to sobie wyobraża
a potem w końcu zaczyna tym żyć
sama nie wie czemu kiedyś
tak jej było dobrze
jak to się stało że spotkała Boga
w jakimś jednym łyku wody
w jakimś jednym rzucie oka

autor

Belamonte

Dodano: 2012-04-07 08:51:59

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie