Istnieć, znaczy wierzyć

Jesteśmy dziećmi tej mrocznej areny
Posłańcami wieczności
Różami bez pąków
Aniołami bez Boga

Samotność w zamian za wieczność
Cierpienie w zamian za zmysły
Karcący wzrok przechodniów
Małe szczenię, pośród głuchej nocy

Zgubiony przez los
Zniszczony przez życie

Nasz ogród pokryty różami
Zamiera

Wiatr nadziei przestaje wiać
Cisza, którą da się usłyszeć.

I znów można być tylko
Barwną mgłą, której nie ma

...i chociaż są święta.

autor

Volterra

Napisany: 2008-03-23 Dodano: 2008-03-23 12:38:43

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie