a ja się obracam

świat wiruje
różowe białe żółte ściany
tasują się
przedmioty zlewają
gipsowy anioł wszedł do ramki
z twoją fotografią


szmaragdowy chrabąszcz na łańcuszku
uwolnił się i wślizgnął do mojej puderniczki
łańcuszek popłynął za nim


kremy, długopisy, nocne lampki
wszystko ruszyło
ku sobie


palce papierosów wychyliły się z pudełka
makabryczna dłoń która sama jest
swoim właścicielem
zaraz wypadnie cała i
do kogoś doskoczy


a ja się obracam i mnie to nie obchodzi
ja się obracam, ja wiruję, wiruję
świat wiruje, wszystko wiruje
i nic mnie już nie obchodzi
wszystko zlewa się
wszystko co straszne traci ostrość


ja wiruję
nabieram prędkości
odległości


nie ma już szczegółów, nie ma przedmiotów
ani ich właściwości
znaczeń
zobowiązań
wszystko połączyło się
smugi kolorów tęczowe rzeki
płyną ścianami
i zabierają


obrazy
półki
książki
rozpuszczają
w sobie


nawet telewizor - gigantyczny
złoty budda
rezydent tej świątyni
tonie w nurcie


a ja się obracam, coraz szybciej
szybciej
i jest mi obojętne
w niczym nie uczestniczę
nic już nie ma
tylko fala


_______

_______


która zabrała wszystko



wiruję
ręce wirują, odczepiają się
i fruną
fruną
a ja dalej wiruję


i nie przestaję
i nic nie czuję
gdy świat ulatuje
gdy wszystko nabiera pragnienia
i nic już nie zostaje
i nikogo już tu nie ma
nikt nie chciał tu być



na środku pokoju
w szparze powietrza - lekki ruch
jakby coś weszło, wybrzuszyło


pęknięcie rzeczywistości, które zaraz potem
szybko zrosło się

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2012-06-11 00:04:34

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie