Jarzębinowo

Jarzębinowo

wierzysz że miłość rozgrzewa jarzębiak?
nizam uczucia w intelektualne zwoje
kocham - to w głowie słowo rodzące
jak dziki jarząb nim kwitnie bielą czystą

zapuszcza korzenie - utwierdza w gruncie
wciąż łączy i zaplata odnogami ze sobą
czerpiąc ze źródła aż zrodzi nowe życie
jak kochany – uczucia ważone na szali

nie zmyli mnie pęd jarzębiaka stary
z owłosionym owocem cierpko – słodkim
zdegustowana rozgryzam do pary
apetyt smakoszki lecz nie idiotki

baldachy zebrane w czerwone kiście
w kielichu wabią rubinową szatą
świntuszku – zdjąłeś z nas figowe liście
to rozłóż na cząstki każdy mój atom

masuj powoli piersi opuszkami
jak korale jarzębiny i całuj
po wyżynie pragnień wędruj ustami
całą mnie sobą wypełnij nie żałuj

weź trochę wonnych owocowych kulek
i wysyp, niech pokryją moje łono
potem językiem je wyzbieraj czule
i niech we mnie ich czerwienie zapłoną

J.G.

autor

jadgrad

Napisany: 2013-03-11 Dodano: 2013-12-11 07:01:41

Ten wiersz przeczytano 1168 razy

Oddanych głosów: 106

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie