Jedyni i niepowtarzalni
Jesteśmy tak mali
a zarazem jedyni i niepowtarzalni
jesteśmy czy byliśmy
nie zapominajmy
będziemy trwać zmienieni
tym co czas nam kradnie
będziemy mądrzejsi
czego braknie właśnie
będziemy jednością
gdy wszystkiego zabraknie
pokonamy pustkę naszych pragnień
zbudujemy most
łącząc nowe czasy
przekonamy nicość
do swej własnej masy
odkryjemy uczuć martwe lasy
zawstydzimy naturę
własne czasy
prześcigniemy światło
absolut myślą ogarniemy
mur nieba pociskami przebijemy
zejdziemy do piekła
krwią morza zagotujemy
świat w pięści zamkniemy
ogień przenikniemy
wiatr krzykiem przepędzimy
z nieba chmury wygonimy
ze smyczy swych bogów spuścimy
i może w końcu
się nad sobą zastanowimy.
czego mogliśmy dokonać
ale to zaprzepaściliśmy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.