Jeszcze zima

Starzec wiekowy ze srebrnym włosem
musnął szyby sinymi ustami,
rozkwitły na nich bajkowe ogrody,
otulone lodowymi mgłami.

Śnieg ubrał rankiem chmury w białe czapy
i szyje owinął szalikiem,
dzieciaki cieszą się ze śnieżnych płatków,
chociaż mróz straszy i szczypie.

Okryta jest ziemia białym fartuchem,
zima jeszcze sypie śnieżynki,
dzieciakom śmieją się buzie,
wskakują w śnieżną pierzynkę.

I słychać wokoło radosne głosy
i śmiechu sypią się perły.
Zaśmiał się starzec tubalnym głosem
i soplom wyostrzył zęby.

Wiosna drzemie,
kiedy przyjdzie?
Nie wiem!

autor

Pawlus

Napisany: 2006-03-07 Dodano: 2006-03-09 07:54:56

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie