karykaturo!

aż wykrzywiła ci usta
ta karłowatość parchata,
gdy obok nędzy przechodzisz
- ni wzrokiem się z nią nie brataj!

ona zbyt ludzkie ma oczy
i niemojękliwe dłonie,
kościste tak przeraźliwie,
że mógłbyś gestem ją ponieść.

aż cuchniesz, snobie przebrzydły!
tak ciebie lepra obsiadła,
wolę trociny w kieszeniach
niż masę twej forsy sadła.

choć połkniesz chudych krów siedem
i tak ci będzie za mało
upajam się za to myślą,
że płacić musisz za żałość.

autor

Alicja

Napisany: 2005-07-18 Dodano: 2005-07-20 00:01:11

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie