Klątwa

Miała naście lat i kochała duszą cały świat,
Dostała od Boga dar, którego On sam nikomu nie chciał dać...

Potrafiła kochać ludzi sercem całym,
Pięnym, wiecznym lecz pozornie małym...

Widziała ciągle ludzkie cierpienie,
Lecz nie wiedziała, czy to przez świata korzenie...

Chciała to naprawić, lecz nie wiedziała jak,
Ciągle jej powtarzali, że wszystko robi wspak...

Niewytrzymała napięcia, postanowiła odejść,
Lecz przyjaciele kazali jej inaczej do tego podejść...

Przegrała walkę, zginęła w boju,
Bóg ją zabrał do siebie i spoczęła w spokoju...

Blizcy cierpieli niemiłosiernie,
Lecz ona zrozumiała, że to co się stało, pozostanie jej duszy wierne...

Teraz naprawia świat, z góry patrząc na nas
I ciągle powtarza, że "klątwa", którą jako "dar" otrzymała,
Każy w swoim sercu nosi
I za swoje czyny cirpiąc o litość prosi...

autor

NiKa

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-17 20:38:44

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie