Klepsydrą

Trzynasty Byłem i Dzięki Niej Pierwszym Jestem. Wie....

Piach Pod Nogami Uciekł Na Zawsze
I Liści Szeleszczących Nie Słychać Już Cicho,
Nie Siedzisz Już Tuląc Się Do Mnie Na Ławce...

Zaś Wiatr Brzmienie Twym Włosom Nadaje,
Szumem Ośmielasz, "Dotknij Mnie" - Prosisz,
Kształty Twe Słońce, Kroć Bliższe Podkreśla.
Szemrząc Pod Nosem Słówka Pochlebne,
Wabisz Mnie Do Się Niby Rycerza,
Co Z Mieczem Stabilnie Do Zbroi Swej Świetlnej
Pasem Bogatym U Boku Przytwierdzon,
Mknie Poprzez Lasy I Rzeki Czym Prędzej,
By Wolność Zwrócić Przepięknej...

Tyś Tak Wysoko,
Jam Nisko Upadł.
Czy Dzwon Nas Kiedyś Klasztorny Połączy?
Czy Przyjdzie Mi Kroków Twych Jeszcze Usłuchać?
Gdy Tylko Z Jesiennym Deszczem Przybędziesz,
Ugodzsisz Kroplami Skrzepnięte Me Serce,
By Znów Bić Mogło W Dzień, W Którym Wrócisz
I W Swoje Skrzydlate Objęcia Mnie Weźmiesz.

Czy Nim Zostanę Na Czas Niż Życie Dłuższy?

autor

Jeżollini

Napisany: 2004-04-17 Dodano: 2004-11-18 22:27:01

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie